در حوزه تحقیقات علوم پزشکی، بسیاری از مطالعات بر روی خلق و خوی دانشجویان انجام شدهاند. یکی از مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است، مطالعهای با عنوان "بررسی تغییرات خلق و خوی دانشجویان پزشکی در دوره تحصیلی" است که در سال 2018 توسط نویسندگانی به نامهای طاهری و همکاران منتشر شده است.
در این مطالعه، یک پرسشنامه به 500 دانشجوی پزشکی از دانشگاههای مختلف ایران ارائه شد. این پرسشنامه شامل 40 سوال درباره خلق و خوی دانشجویان در دورههای مختلف تحصیلی بود. نتایج نشان داد که در طول دوره تحصیلی، خلق و خوی دانشجویان پزشکی تحت تأثیر عوامل مختلفی تغییر میکند.
در ابتدای دوره تحصیلی، بیشتر دانشجویان پزشکی به عنوان افراد مستقل، با اعتماد به نفس بالا و خلاق توصیف شدهاند. با گذر زمان و افزایش حجم تحصیلات، خلق و خوی دانشجویان به سمت افزایش استرس، کاهش خلاقیت و اعتماد به نفس و افزایش رویکرد رقابتی تغییر میکند. این تغییرات در خلق و خوی دانشجویان پزشکی در سالهای پایانی دوره تحصیلی نیز به شدت قابل مشاهده است.
در کل، نتایج این مطالعه نشان میدهد که خلق و خوی دانشجویان پزشکی در طول دوره تحصیلی تحت تأثیر عوامل مختلفی تغییر میکند و این تغییرات میتواند تأثیر زیادی بر روی عملکرد آنها در بخش پزشکی داشته باشد.
این تغییرات در خلق و خوی دانشجویان پزشکی میتواند به دلیل فشارهای شدید و استرسهایی باشد که در طول دوره تحصیلی با آن مواجه میشوند، مثلاً فشار درسی بالا، شرایط کارآموزی سخت و ناآشنا، و یا انتظارات بالای اجتماع در مورد آنها. به علاوه، رویکردهای رقابتی و جامعهپرستانه در بین دانشجویان پزشکی نیز میتواند باعث کاهش اعتماد به نفس و افزایش استرس شود.
اخیرا یک مقاله در مورد مشکلات روانی دانشجویان علومپزشکی و فشار وارد بر اونها نوشتم که دقیقا به شرایط خاصی که در اون قرار دارن اشاره شده و آمارهای شوکه کنندهای رو از مقالات مختلف میشه برداشت کرد. با این حال، برای کاهش این تنشها و بهبود خلق و خوی دانشجویان پزشکی، کارهایی که در ادامه گفته میشود میتواند مفید باشد. به عنوان مثال، برگزاری دورههای آموزشی برای کاهش استرس و افزایش اعتماد به نفس، ارائه خدمات پشتیبانی به دانشجویان، و یا ایجاد شرایط کارآموزی بهتر و افزایش فرصتهای شغلی برای دانشجویان میتواند بهبود خلق و خوی آنها را به همراه داشته باشد.
در کل، این مطالعات نشان میدهد که خلق و خوی دانشجویان پزشکی میتواند در طول دوره تحصیلی تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد، اما با توجه به این که خلق و خوی یک شخصیت، پویا است، میتوان آن را با اقدامات مفیدی بهبود داد.
نویسنده داره چی میگه!
زمینه موجود اینکار رو داره میکنه، وگرنه بچه ها که تقصیری ندارن، اصلا یه ادم عادی که رشته مرتبط هم نداره، شما 10 مرتبه نصف شب بهش زنگ بزنی و از خواب بیدارش کنی خب دیوونه میشه، حالا فکر کن هر مرتبه هی پاشی بری بخش، دو تا اوردر بذاری، مریض هم ببینی!
خب معلومه که آدم دیگه اون آدم سابق نمیشه، یا مثلا روزی ده نفر دارن داخل اورژانس داد میزنن، بعد دوستام بهم میگن تو چقدر دلسنگی!!!!
بابا نمیشه که به همه چیز واکنش نشون داد، اتفاقا احساس میکنم که منطقی تر شدم و بهتر میفهمم تا اولش که اومدم پزشکی و نمیدونستم دنیا چقدر جای بیرحمانه ای هست.
ایول واسه اینکه رفتی و آمارهایی رو درآوردی که برای ایران باشه، نه اینکه فقط ترجمه کنی یه مقاله خارجی رو، خیلی پسندیدم.
آمار جهانی چه فایدهای داره وقتیکه ایران خودش یک جهان دیگه هست!
مرسی بابت تشویقتون دکتر جان.
بع نظر من کسی که پزشکی میخونه و یا پرستاری، تا با هم رشته خودش رابطه نداشته باشه، این امکان رو نداره که بقیه بفهمنش
ما امتحان کردیم، امکان داره!
حالا فکر کن وسط این قضایا، کراش هم روی یکی داشته باشی!!!!
اونحاست که موضوع جالب میشه
چرا تغییر نکنه، مگه آدم از سنگ ساخته شده، من به شخصه خودم، الان چند ترم میگذره از ورودم به دانشکده اما با اون دختری که ابتدای کار بودم خیلی تفاوت کردم، حالا ممکنه بگن که مغرور شدی، اما من اسمش رو بزرگ شدن و شناخت ارزش خود میدونم.
واقعا اگر که فقط کارگاه های دانشگاه زیاد بشه، این مشکل حل میشه، اصلا هیچ چیزی داخل دانشگاه نیست که آدم بره شرکت کنه.
اینا همش هورمونی هست، ورزش کنید تا اوکی بشه!
خداییش خوندی متن رو؟